مجتبی خالدی با اشاره به مسمومیت عده‌ای با مشروبات الکلی و جان باختن تعدادی از آنها اظهار کرد: تا ساعت ۱۴ امروز (۸مهرماه) بر اساس گزارش‌های رسیده ۳۱۵ نفر مسموم و ۲۷ نفر فوت و ٣ نفر دچار مرگ مغزی شدند.

وی در ادامه گفت: از مجموع ۳۴۵ نفر، ۲۷ نفر فوت، ٣نفر دچار مرگ مغزی، ۱۳۹ نفر درمان و ترخیص از بیمارستان و ۱۷۶ نفر در مراکز درمانی بستری و تحت درمان هستند.

سخنگوی سازمان اورژانس کشور افزود: در استان های هرمزگان ۱۷ نفر ، خراسان شمالی ۴ نفر، البرز ۵ و فارس یک نفر جان خود را از دست داده‌اند و در کهگیلویه و بویراحمد ۳ نفر دچار مرگ مغزی شدند.

خبر متاثر کننده است . مشروبات الکلی و اعتیاد به آن به خودی خود خانمان سوز است و حالا مرگ مصرف کنندکان آن دردی مظاعف به دامان خانواده های آنان گسترانده است . میگویند سرشاخه  مدیریت  آن توسط فردی صورت گرفته که خود در زندان است و جالب اینکه  جرم   او هم توزیع مشروبات الکلی  بوده و به همان علت در زندان است . راستش آدم یاد فیلمهای فرار از زندان میفته . البته گفته های دیگری هم در سطح شهر پیچیده که عده ایی که مشروبات الکلی و مسکرات را تقابل انسان با قران و اسلام میدانند و مصرف کنندکان و معتادان  آن را معادین خداو پیغمبر مینامند در پشت پرده این سناریو قرار دارند .

اگر این شایعه هم باشد اذهان عموم  به آن بیشتر اعتماد میکنند تا گفتن یک باند تهیه وتوزیع که از پشت میله های زندان هدایت میشود . رومه های تندرو و میانه رو هر کدام به نحوی این اخبار را پوشش دادند و آن را بسط و گسترش داده که البته تا چندین سال پیش  که نوشتن در باره مشروبات الکلی یک تابو بود مغایرت دارد حالا چه برسد به این که امروزه در رومه ها میخوانیم که  کسانی در ایران هستند که مصرف کننده و معتاد به مشروبات الکلی   هستند . با این اوصاف هر کسی میداند که ایجاد ترس و وحشت در بین عامه مردم از خوردن مشروبات الکلی  دست ساز و پایین آمدن آمار فروش  و مصرف آن به مخالفین آن  این اجازه را میدهد که به تخریب  بیشتر این معتادان پرداخته  و هیچگونه خدمات مشاوره ایی به آنان و یا خانواده آنها صورت نگیرد .

مرگ آنها  برای تندروهای مذهبی  در یک کشور اسلامی راه حلی مناسب با هزینه کمتر نسبت به  ایجاد مراکز مشاوره و ترک  در سطح وسیع با بودجه دولتی است  .  همانگونه که در جای جای این کشور تبغیض یک امری شناخته شده است در  بین معتادان هم میتوان آن را حس کرد .

برخی  از موادهای  مخدر  منفور و برخی با در نظر گرفتن شرایطی مطلوب شناخته میشوند . مثلا تریاک برای  گروهی مشکل و مخل آسایش در جامعه محسوب و برای برخی  مایه  تفنن و تفریح  و محرک تصمیمات انقلابی میشود . ولی اگر بخواهیم قیاسی بین   مشروبات الکلی و مواد مخدر به مانند تریاک  داشته باشیم این قیاس را قیاسی مع الفارق میشمارند  و تفاوت  فاحش و غیر قابل قیاس ببه قاضی این اجازه را میدهد که اشد مجازات را برای وارد کننده مشروبات الکلی در حجم پایین را تعیین و همین اشد مجازات را برای وارد کننده حجم بالا در تریاک بگیرد . 

 این تبعیض ها نه فقط در این دسته بلکه در افراد و سمت های آنها نیز بستگی دارد  .  از انجا که میدانیم که ت مدار  ما با یدحتما   مقید مذهبی و ذوب در ولایت باشد پس شرب الکل در راستای تفکرات او نیست و در قران کریم به کرار مشروبات الکلی نفی شده است ولی از مخدرات  به مانند تریاک نامی بعمل نیامده  پس کسی با سن بالا و درجه ی یا اجتماعی بالا حق مصرف تریاک را میتوان داشته باشد  و انسان جوان که پایه مذهبی سستی دارد و  جویای نام و شادی با یک شیشه شراب مشکلی است که به جامعه ضرر میرساند  . 

شاید اگر درب مسجد و میخانه را با هم باز کنیم مومنین بیشتری در ایران یافت شودند تا زمانی که به اجبار بخواهیم همه را بهشتی کنیم .